Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
göz — is. 1. İnsan və heyvanda görmə orqanı. Qara gözlər. Ala gözlər. İri göz. – Xumar xumar baxmaq göz qaydasıdır; Lalə tək qızarmaq üz qaydasıdır. M. P. V.. Arvad . . yaşarmış gözlərini silib ərinin qabağında döyükə döyükə qaldı. S. Rəh.. Göz ağı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qadalı — sif. Bəlalı, dərdli, başıbəlalı, müsibətli. <Qazan xan:> A üzü qaralı, başı qadalı, xatınları, oğul uşağı nə deyə dustaq etdin?! M. Rz … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bəlakeş — ə. və f. bəla çəkən, əziyyət çəkən, başıbəlalı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
başıdaşlı — sif. və is. dan. Bədbəxt, başıbəlalı, biçarə, yazıq, məzlum (bəzən qarğış, məzəmmət yerində işlənir). Məgər gözlüyün ixtirası və onun işlədilməsi də başıdaşlı kafirlərin işi deyilmi? M. F. A.. Ay başıdaşlı kişi, dinmə, uşaqdır uşağım. M. Ə. S..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bilmərrə — z. <ər.> Heç, əsla, heç bir dəfə, qətiyyən, tamamilə, büsbütün. Bir qədər keçəndən sonra musiqiyə olan həvəsim o qədər azaldı ki, başıbəlalı düdüyü bilmərrə gözdən saldım. C. M.. Hacı Xəlilin səsi gəldikcə zəifləşirdi, axırda nəfəs bilmərrə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
düdük — is. 1. Qarğıdan və s. dən qayrılan, nəfəslə çalınan ən sadə çalğı aləti; ney. Bir qədər keçəndən sonra musiqiyə olan həvəsim o qədər azaldı ki, başıbəlalı düdüyü bilmərrə gözdən saldım. C. M.. Sevgili bir çoban, on bir yaşında; Düdük çalar axar… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dərdəsərli — sif. Çoxlu dərdi, qayğısı olan; başıbəlalı, dərdli … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dəstgirə — is. <fars.> köhn. Qulp, dəstə(k). Başıbəlalı muzdur naəlac çamadanın dəstgirəsinə yapışıb, Qanlıtəpə tərəfə üz qoydu. S. M. Q … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
həvəs — is. <ər.> 1. Bir şeylə məşğul olma, bir iş görmə arzusu: meyil, istək. Oxumaq həvəsi. Uşağın mütaliəyə böyük həvəsi var. Getməyə heç həvəsim yoxdur. – Bir qədər keçəndən sonra musiqiyə olan həvəsim o qədər azaldı ki, başıbəlalı düdüyü… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
musiqi — is. <ər. əsli yunancadan> 1. İnsanın təəssüratını, hiss və ideyalarını ritm və intonasiya cəhətdən mütəşəkkil səslərlə ifadə edən sənət. Xalq musiqisi. Şərq musiqisi. Klassik musiqi. – Bir qədər keçəndən sonra musiqiyə olan həvəsim o qədər… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
